Gerilme yığılması, malzemelerde veya yapısal elemanlarda belirli bölgelerde gerilme konsantrasyonunun normalden çok daha yüksek olması durumunu ifade eder. Bu durum genellikle geometrik keskinlikler, delikler, çatlaklar veya ani kesit değişiklikleri gibi nedenlerle ortaya çıkar. Gerilme yığılması faktörü analitik olarak elastik teoriden, sayısal olarak sonlu elemanlar metodundan ve deneysel olarak fotoelastisite veya strain gageler kullanılarak elde edilir. Elastik teori çözümleri malzemenin isotropik ve homojen olması varsayımıyla formülasyonlara dayanır. Gerilme yığılması, malzemenin bu bölgelerinde yerel olarak yüksek gerilmeler oluşturarak çatlak oluşumu, yorulma veya kırılma gibi malzeme hasarlarına yol açabilir.
Gerilme yığılması, aşağıdaki faktörlerden kaynaklanabilir:
Aşağıdaki görselde keskin köşe sebebiyle oluşmuş gerilme yığılması gösterilmektedir.
Gerilme yığılması, mühendislik tasarımlarında dikkate alınması gereken önemli bir konudur. Bu tür gerilmeleri azaltmak veya yönetmek için çeşitli yöntemler kullanılır:
Aşağıdaki görsellerde deliklerden ve radyuslardan kaynaklı oluşan gerilme yığılması ve bunların akış yönleri belirtilmiştir. Bunlara ek olarak gerilme yığılması faktörü hesabı için oluşturulmuş tablolarda gösterilmektedir.
Gerilme yığılmasının anlaşılması ve yönetilmesi, özellikle yorulma ömrü ve malzeme dayanıklılığı açısından önemlidir. Bu kavram, tasarım ve analiz süreçlerinde dikkate alınarak yapıların güvenli ve dayanıklı olmasını sağlar.